فولیکول تخمدان چیست؟

فولیکول یک کیسه کوچک و پر از مایع در تخمدان که حاوی یک تخم نابالغ است. هزاران فولیکول در تخمدان ها وجود دارد. هنگامی که یک تخمک در طول چرخه قاعدگی یک زن بالغ می شود ، فولیکول شکسته می شود و تخمک را از تخمدان برای لقاح احتمالی آزاد می کند.

فولیکول چیست؟

فولیکول تخمدان کیسه ای پر از مایع است که حاوی تخم نابالغ یا تخمک است. این فولیکول ها در تخمدان ها یافت می شوند. در طی تخمک گذاری ، یک تخمک بالغ از یک فولیکول رها می شود. در حالی که چندین فولیکول در هر چرخه شروع به رشد می کنند ، به طور طبیعی فقط یک فولیکول تخمک گذاری می کند.

 

فولیکولهایی که تخمک بالغ را جدا نمی کنند از هم پاشیده می شوند. حدود ۹۹٪ از فولیکولهای تخمدان از هم پاشیده می شوند و هرگز به اندازه کافی بزرگ نمی شوند تا تخمک را آزاد کنند.

 

فولیکولهای آنترال چیست؟

از لحاظ تئوری، اگر بدانید چه تعداد فولیکول در داخل تخمدان وجود دارد، می توانید یک ایده از تعداد تخمک داشته باشید. شمارش تعداد فولیکول ها در تخمدان ها غیرممکن است زیرا خیلی کوچک هستند. اما ، هنگامی که یک فولیکول به مرحله خاصی رسید ، می توان آن را از طریق سونوگرافی مشاهده کرد.

 

فولیکول ها از مرحله بسیار کوچک شروع می شوند. تمام فولیکول ها در تخمدان به عنوان فولیکول های اولیه شروع می شوند. یک فولیکول اولیه فقط ۲۵ میکرومتر است که ۰٫۰۲۵ میلی متر است و دیدن آن با چشم غیر مسلح غیرممکن است ، چه برسد به اینکه در سونوگرافی دیده شوند. هر روز ، فولیکولهای اولیه توسط سیگنالهای هورمونی بیدار می شوند و شروع به رشد می کنند. تا زمانی که آنها به حیات خود ادامه دهند و بزرگ و بزرگتر می شوند.

 

یکی از آن مراحل ، مرحله سوم است. در این مدت ، فولیکول حفره پر از مایعات به نام آنتروم را بدست می آورد ، به فولیکولهای دارای آنتروم ” فولیکولهای آنترال ” گفته می شوند و قطر آن بین ۲ تا ۱۰ میلی متر است. از نظر برخی ، یک فولیکول آنتروم که اکنون ۵ میلی متر است ۲۰۰ برابر بزرگتر از یک فولیکول اولیه است.

 

فولیکولهای آنتروم با سونوگرافی قابل مشاهده هستند. تحقیقات نشان داده است که تعداد فولیکولهای آنتروم فعال در تخمدان ها با تعداد احتمالی تخمکهای باقی مانده ارتباط دارد. هنگامی که تعداد کمی از فولیکول های آنترال روی تخمدان ها در حال رشد هستند ، احتمالاً ذخایر تخمدان کم است.

 

فولیکولهای آنترال سطح بالاتری از هورمون موسوم به هورمون ضد مولر (AMH) تولید می کنند که در خون گردش می کند. اندازه گیری سطح AMH از طریق آزمایش خون روش دیگری برای ارزیابی ذخایر تخمدان است.

 

راههای تقویت فولیکول تخمدان, دلایل رشد نکردن فولیکول تخمدان

تشخیص فولیکول تخمدان و سیکل سونوگرافی

 

نقش فولیکولها در چرخه قاعدگی :

چرخه قاعدگی شما به دو قسمت اصلی تقسیم می شود: مرحله فولیکولار و مرحله لوتئال . در مرحله فولیکول ، فولیکول ها در مرحله سوم رشد استخدام شده و فرآیندی را شروع می کنند که در نهایت منجر به تخمک گذاری خواهد شد.

 

در حالی که چندین فولیکول در این دوره شروع به کار می کنند ، تنها یک (یا دو) به بلوغ کامل می رسند و یک تخمک رها می کنند. اگر داروهای باروری مصرف می کنید ، ممکن است چندین فولیکول به مرحله تخمک گذاری برسند.

 

فولیکول ها خودشان مسئول این موارد هستند:

• تغذیه و محافظت از تخمک از طریق تخمک گذاری انجام می شود.

• ترشح هورمونهای مهم تولید مثل

• بعد از تخمک گذاری ، تبدیل به جسم لوتئوم می شود که هورمون های پروژسترون و استروژن را آزاد می کند.

 

مرحله فولیکولار چرخه قاعدگی :

مرحله فولیکولی چرخه شما از روز اول پریود شما شروع می شود. قاعدگی ، آزاد شدن بدن از بافت آندومتر است. در پایان دوره شما ، لایه رحم نازک خواهد شد. پس از تخمک گذاری مجدد پوشش رشد کرده و ضخیم تر می شود.

 

اما قبل از این اتفاق، در دوره شما تخمدان ها، تخمک بعدی را برای تخمک گذاری آماده می کنند. بین پنج تا شش فولیکول در تخمدان شما شروع به رشد می کند. هورمون FSH (هورمون تحریک کننده فولیکول) توسط غده هیپوفیز تولید و منتشر می شود. این هورمون است که باعث رشد فولیکول ها می شود.

 

با افزایش اندازه فولیکول ها ، استروژن بیشتری آزاد می کنند. سطوح بالاتر استروژن غده هیپوفیز را آهسته می کند تا تولید FSH کند شود. حتی اگر شما با پنج یا شش فولیکول شروع کرده باشید ، فقط یک (و گاهی اوقات دو) فولیکول به بلوغ می رسند. سطح پایین تر FSH باعث می شود که فولیکول های کوچکتر آهسته تر رشد کنند و یا حتی رشد آنها را متوقف کنند ، در حالی که فولیکول بزرگتر رشد خود را ادامه می دهد.

 

سرانجام ، یک فولیکول غالب می شود. دیگران متوقف می شوند و می میرند. هنگامی که فولیکول به حداکثر اندازه خود نزدیک می شود ، استروژن بیشتری نیز آزاد می کند.

 

مقادیر بسیار زیاد استروژن باعث تولید غده هیپوفیز و تولید LH یا هورمون لوتئینه کننده می شود. این فولیکول را فشار می دهد تا آخرین مراحل رشد خود را انجام دهد. سرانجام ، فولیکول باز می شود و یک تخمک رها می کند. این لحظه تخمک گذاری است.

 

راههای تقویت فولیکول تخمدان, دلایل رشد نکردن فولیکول تخمدان

فولیکول تخمدان

 

فولیکولوژنز: مراحل توسعه فولیکول 

ممکن است فکر کنید که رشد فولیکول در مرحله چرخه قاعدگی شروع و پایان می یابد ، اما این طور نیست. چرخه عمر کامل فولیکولار قبل از تولد یک فرد ، هنگامی که تخمدان ها برای اولین بار در جنین در حال رشد ایجاد می شوند ، شروع می شود.

 

در این زمان تخمدان ها فقط شامل فولیکول های اولیه هستند. در هر مرحله از رشد فولیکول ، بسیاری از فولیکول ها رشدشان متوقف می شود و می میرند.

 

مراحل فولیکولژنز عبارتند از:

فولیکول بدوی : مرحله ای که تمام فولیکول ها در تخمدان های یک نوزاد ایجاد می شوند.

 

فولیکول های اولیه : هر روز چند فولیکول بدوی به مرحله فولیکول اولیه منتقل می شود و از بلوغ شروع می شود و تا یائسگی ادامه می یابد.

 

فولیکول های ثانویه : این مرحله شامل اضافه شدن سلولهای بدن است ، که باعث ترشح هورمون ها می شوند.

 

فولیکولهای سوم : همچنین به عنوان فولیکولهای آنترال شناخته می شوند، فولیکولهایی که حاوی یک حفره پر از مایع هستند به نام آنتروم. فولیکول ها در این مرحله از طریق سونوگرافی ترانس واژینال قابل مشاهده هستند.

 

فولیکول گرافیان : یک فولیکول به اندازه کافی بزرگ برای تخمک گذاری. فقط یک یا دو فولیکول سوم در هر چرخه تا تخمک گذاری بالغ می شوند.

 

جسم زرد: دیگر فولیکولی وجود ندارد. از فولیکول آزاد که یک تخمک را آزاد می کند ، توسعه می یابد.

 

اندازه فولیکول :

اگر تحت درمان باروری قرار دارید ، پزشک ممکن است از طریق سونوگرافی ، رشد فولیکول را کنترل کند. در طول این سونوگرافی ها ، تعداد فولیکول های در حال توسعه شمارش خواهد شد و آنها نیز اندازه گیری می شوند.

راههای پیشگیری و کنترل COVID-19 (کرونا) در مدارس

نکات پیشگیری از کرونا در مدارس

ما می دانیم که این یک زمان نگران کننده است و مردم می خواهند از خود محافظت کنند. اقدامات بهداشتی استاندارد نه تنها به جلوگیری از شیوع این بیماری های ویروسی جدید کمک می کند، بلکه به پیشگیری از ویروس های شایع تر مانند آنفولانزا نیز کمک می کند.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) ارزیابی کرده است که COVID-19 (ویروس کرونا) می تواند به عنوان یک بیماری همه گیر شناخته شود و ویروس اکنون در بسیاری از کشورها و مناطق گسترش یافته است. در حالی که هنوز بسیاری از عوامل بروز ویروس COVID-19 ناشناخته است ، اما آنچه که می داند این است که از طریق تماس مستقیم با قطرات تنفسی فرد آلوده منتقل می شود (از طریق سرفه و عطسه ایجاد می شود) همچنین افراد می توانند از طریق لمس سطوح آلوده و لمس صورت (به عنوان مثال چشم ، بینی ، دهان) آلوده شوند.

 

در حالی که COVID-19 همچنان در حال گسترش است، مهم است که جوامع برای جلوگیری از انتقال بیشتر ، کاهش اثرات شیوع و کنترل اقدام کند.

 

حفاظت از کودکان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از گسترش بالقوه COVID-19 در محیط مدرسه ضروری است. همچنین باید مراقبت شود تا از انگ زدن به دانشجویان و کارکنانی که احتمالاً در معرض ویروس قرار گرفته اند ، جلوگیری شود. لازم به یادآوری است که COVID-19 تفاوتی بین مرزها ، قومیت ها ، وضعیت معلولیت ، سن یا جنسیت قائل نیست.

 

اقدامات انجام شده توسط مدارس می تواند مانع از ورود و انتشار COVID-19 توسط دانش آموزان و کارکنانی شود که ممکن است در معرض ویروس قرار بگیرند ، در حالی که اختلال را به حداقل می رساند و دانش آموزان و کارکنان را از تبعیض محافظت می کند.

 

در زیر نکاتی برای جلوگیری از شیوع ویروسهای تنفسی در حین فعالیتهای کلاس قرار داده ایم:

 

مراقبت و کنترل بیماری کرونا در مدارس, توصیه های مرتبط با ویروس کرونا در مدارس

راههای پیشگیری و کنترل COVID-19 در مدارس

 

اقدامات پیشگیری از کرونا قبل از رفتن به کلاس

• همانطور که همیشه توصیه می کنیم ، اگر در طی ۲۴ ساعت قبل از کلاس بیمار بوده اید یا علائمی از بیماری دارید (تب ، سرفه ، مشکلات تنفسی / تنگی نفس ، یا علائم دیگر) نباید در کلاس شرکت کنید.

 

• اطمینان حاصل کنید که کلیه وسایل و ادوات مورد استفاده در طول کلاس قبل از استفاده دانش آموزان تمیز و ضدعفونی می شوند.

 

• مدارس باید آب، وسایل بهداشتی و امکانات مدیریت زباله داشته باشند و دستورالعمل های نظافت محیط و آلودگی زدایی را رعایت کنند.

 

اقدامات پیشگیری از کرونا در طول کلاس

مربی شما روش هایی را که در تمام کلاس ها انجام می دهیم بررسی می کند تا خطر عفونت را به حداقل برساند. هنگام استفاده از ابزارهای آموزشی ، روش های زیر را دنبال کنید:

 

• مربیان و دانش آموزان باید در طول کلاس و زمانی که در مرکز هستند از ماسک صورت استفاده کنند. اگر دانش آموزان از ماسک صورت استفاده نکنند ، در کلاس پذیرفته نشوند.

 

• مربیان و دانش آموزان حداقل ۲۰ ثانیه دستان خود را با استفاده از آب و صابون بشویند یا اگر آب و صابون در دسترس نیست ، از ضد عفونی کننده دست با پایه الکل استفاده کنید که حداقل حاوی ۶۰٪ الکل باشد.

 

• هر دانش آموز هنگام عطسه و سرفه باید بینی و دهان خود را بپوشاند.

  • انواع ماسک تنفسی و نحوه استفاده از ماسک برای پیشگیری از بیماریها
  • پاسخ به سوالات مهم درباره ویروس کرونا

 

• دانش آموزان و مربیان باید ۶ فوت از هم فاصله داشته باشند. مدارس باید اصول فاصله گیری اجتماعی را ترویج کنند از جمله محدود نمودن تجمعات افراد و گردهماییها.

 

• هر دانش آموز باید وسایل و ابزارهای آموزشی جداگانه داشته باشد و از اشتراک وسایل بین دانش آموزان خودداری شود.

 

• دورهمیها، بازیهای ورزشی و دیگر رویدادهایی را که موجب تجمع و ازدحام میشود، لغو کنید.

 

مراقبت و کنترل بیماری کرونا در مدارس, توصیه های مرتبط با ویروس کرونا در مدارس

کنترل COVID-19 در مدارس

 

اقدامات پیشگیری از کرونا بعد از کلاس

• بعد از هر کلاس با استفاده از یک فرآیند تأیید شده ، همه ابزار و وسایل تمیز و ضدعفونی  شوند.

 

• ساختمان مدرسه، کلاسها و به خصوص آبخوری ها و سرویسهای بهداشتی، به ویژه سطوحی که توسط افراد زیادی لمس میشوند (نردهها، میزهای ناهارخوری، لوازم ورزشی، دستگیره های در و پنجره، اسباب بازیها، ابزار کمک آموزشی و غیره) راحداقل یکبار در روز تمیز و ضدعفونی کنید.

 

• بعد از کلاس دستها را با آب و صابون به مدت ۲۰ ثانیه شستشو دهید یا از ضد عفونی کننده دست با پایه الکل استفاده کنید که حداقل حاوی ۶۰٪ الکل باشد.

 

شستشوی صحیح و کامل دستها:

  • قدم اول : شیر آب را باز کنید و دستها را زیر شیر خیس کنید.
  • قدم دوم : به میزان کافی به دستها صابون بزنید تا دستهایتان به خوبی به صابون آغشته شود.
  • قدم سوم: به تمام سطوح دستها، ازجمله پشت دست ها، بین انگشتها و زیر ناخنها، برای حداقل ۲۰ ثانیه کف بمالید.
  • قدم چهارم: دستها را زیر شیر آب کامل بشویید.
  • قدم پنجم: دستها را با پارچه خشک و تمیز، دستمال/حوله یکبار مصرف یا خشک کن برقی خشک کنید.

دستهای خود را بارها در طول روز بشویید، به خصوص قبل و بعد از غذا، بعد از فین کردن بینی، سرفه یا عطسه، رفتن به دستشویی/ استفاده از سرویس بهداشتی و هر زمان دیگری که دستهایتان به وضوح کثیف هستند.

زمان تزریق واکسن آنفولانزا + فواید و عوارض جانبی واکسن آنفولانزا

نکاتی مهم در خصوص واکسن آنفولانزا

واکسن آنفلوانزا واکسنی است که انسان را علیه ابتلا به آنفلوانزا محافظت می‌کند. هرسال طی دو نوبت، واکسن جدیدی برای آنفلوانزای همان فصل ساخته می‌شود، چرا که ویروس آنفلوآنزا به‌سرعت خود را تغییر می‌دهد.

اگر لیست مواد تشکیل دهنده واکسن آنفلوانزا را بخوانید ، ممکن است متوجه کلماتی مانند فرمالدئید، پلی سوربات ۸۰ و تیمروزال شوید. برخی از این مواد ، مانند تیمروزال ، در سال های اخیر به دلیل نگرانی از خطراتی که ممکن است برای سلامتی ایجاد کنند ، خبرساز شده اند.

 

در طول نیم قرن گذشته، میلیون ها نفر واکسن آنفولانزا گرفته اند. تعداد بسیار کمی از افراد با مشکل جدی روبرو شده اند. تحقیقات به طور گسترده نشان می دهد که واکسن آنفولانزا و مواد شیمیایی موجود در آن بی خطر هستند.

 

واکسن آنفولانزا چیست؟

آنفولانزا، یک عفونت تنفسی است که می‌تواند عوارض جانبی جدی برای کودکان، افراد مسن و افرادی با شرایط پزشکی خاص ایجاد کند. معمولا انتظار می‌رود، واکسنی که هر سال با توجه به آخرین ویروس‌های آنفولانزا تولید شده است بتواند شخص دریافت کننده واکسن را از این ویروس محافظت کند.

دریافت واکسن آنفولانزا، هر چند که ۱۰۰ درصد موثر نیست، اما بهترین راه برای جلوگیری از دردسرهای مبتلا شدن به علایم آنفولانزا و عوارض آن است.

 

واکسن آنفولانزا محتوی آنتی ژن های سطحی ویروس آنفولانزا است ، این واکسن به صورت سوسپانسیون در سرنگ های آماده مصرف و به شکل مایع شفاف و بی رنگ در سرنگ های تک دوز است. برای پیشگیری از ابتلا به آنفولانزا به خصوص در افرادی که در صورت ابتلا به آنفولانزا در معرض خطر بروز عوارض آن قرار دارند،توصیه می شود.

وقتی واکسن آنفلوانزا می زنید ، دو گزینه پیش رو دارید:

• واکسن های آنفلوانزای غیرفعال ،که حاوی ویروس های آنفلوانزا هستند که از بین رفته اند ، بنابراین نمی توانند آنفلوانزا ایجاد کنند.

 

• اسپری های بینی واکسن آنفلوانزای زنده ، که حاوی شکل زنده اما ضعیف شده ویروس است.

 

واکسن آنفولانزا و دیابت, تزریق واکسن آنفولانزا کودکان

مواد تشکیل دهنده واکسن آنفولانزا

 

مواد تشکیل دهنده واکسن آنفولانزا:

در اینجا برخی از مواد تشکیل دهنده در واکسن آنفولانزا آورده شده است:

پروتئین تخم مرغ

بسیاری از واکسن های آنفلوانزا از طریق رشد ویروس های موجود در تخم مرغ های لقاح یافته ساخته می شوند. این بدان معنی است که آنها حاوی مقدار کمی پروتئین تخم مرغ هستند.

در نسخه جدیدتری از واکسن ، از ماده ای به نام فلوواکس استفاده شده که در سلول های حیوانی رشد می کند.

 

مواد نگهدارنده

تولیدکنندگان واکسن ماده نگهدارنده تیمروزال را به شیشه های واکسن چند منظوره اضافه می کنند. تیمروزال به جلوگیری و از بین بردن باکتری ها و قارچ های خطرناک در شیشه واکسن کمک می کند.

تیمروزال حاوی جیوه است که در دوزهای زیاد می تواند سمی باشد. شواهد کافی برای اثبات خطرناک بودن مقدار کم موجود در واکسن آنفولانزا وجود ندارد. اما اگر نگران هستید ، نسخه های بدون تیمروزال واکسن آنفلوانزا در دسترس است.

 

تثبیت کننده ها

برای پایدار نگه داشتن واکسن ها از ساکارز ، سوربیتول و مونوسدیم گلوتامات (MSG) استفاده می شود. آنها مانع از دست دادن قدرت واکسن ها ، حتی در برابر گرما و نور می شوند.

ساکارز همان قند سفره است که با قاشق در قهوه خود می ریزید. سوربیتول یک شیرین کننده مصنوعی است که در آدامس نیز یافت می شود. MSG یک تقویت کننده عطر و طعم است. که معمولاً به عنوان یک افزودنی در بسیاری از غذاهای فرآوری شده استفاده می شود. اگرچه افراد خاصی به MSG حساس هستند ، اما مقدار موجود در واکسن آنفلوانزا بسیار ناچیز است.

 

آنتی بیوتیک ها

نئومایسین ، جنتامایسین و سایر آنتی بیوتیک ها به مقدار بسیار کم به واکسن ها اضافه می شوند. آنها از آلودگی واکسن باکتری جلوگیری می کنند.

 

پلی سوربات ۸۰

در واکسن ها ، پلی سوربات ۸۰ همه مواد را به طور یکنواخت توزیع می کند. اگرچه دوزهای زیاد ممکن است باعث واکنش برخی افراد شود ، اما مقدار موجود در واکسن آنفلوانزا بسیار ناچیز است.

 

فرمالدئید

این ترکیب طبیعی در محصولات خانگی از چسبها و دیگر موارد گرفته تا مبلمان چوبی فشرده وجود دارد. فرمالدئید گازی است که در آب محلول است. در واکسن آنفلوانزا برای غیرفعال سازی ویروس آنفلوانزا استفاده می شود.

قرار گرفتن روزمره در مقادیر زیاد فرمالدئید مرتبط با سوزش چشم و گلو ، مشکلات تنفسی و خطر بیشتر برای برخی سرطان ها است.

 

سطح فرمالدئید موجود در واکسن (مانند واکسن آنفلوانزا) بسیار کمتر از مقداری است که به طور طبیعی در بدن انسان رخ می دهد.

مقدار فرمالدئید مورد استفاده در واکسن ها “باعث نگرانی ایمنی نمی شود” و “هیچ شواهدی در ارتباط با سرطان و قرار گرفتن در معرض نادرست مقادیر کمی فرمالدئید از طریق تزریق همانطور که در واکسن ها اتفاق می افتد وجود ندارد.”

 

عوارض جانبی تزریق آنفولانزا چیست؟

بیشتر عوارض جانبی واکسن آنفولانزا خفیف است. افراد علائمی مانند:

• حساسیت ، قرمزی و تورم پوست در اطراف محل تزریق

• تب

• خستگی

• سردرد

 

در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی جدی تر ، که ممکن است نشان دهنده واکنش آلرژیک باشد ، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید:

• مشکل تنفس یا خس خس سینه

• تورم چشم یا لب

• کهیر

• ضعف

• ضربان قلب سریع

• سرگیجه

 

واکسن آنفولانزا و دیابت, تزریق واکسن آنفولانزا کودکان

فواید و عوارض تزریق واکسن آنفولانزا

 

فواید واکسن آنفولانزا

واکسن آنفولانزا سالانه بهترین راه برای جلوگیری از آنفولانزا و عوارض آن است .

اگرچه تأثیر واکسن در هر سال متفاوت است ، اما به طور کلی این واکسن می تواند ابتلا به بیماری آنفولانزا را کاهش دهد.

واکسن آنفولانزا احتمال بیمار شدن شما را کاهش می دهد. و اگر مبتلا به آنفولانزا شوید ، بیماری شما خفیف تر می شود.

 

این واکسن همچنین از عوارض جدی مرتبط با آنفولانزا مانند موارد زیر جلوگیری می کند:

• ذات الریه

• برونشیت

• حملات آسم

به همین دلیل واکسینه شدن برای کودکان خردسال ، افراد مسن و هر کسی که دارای بیماری های مزمن سلامتی مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) ، بیماری قلبی و دیابت است بسیار مهم است.

 

زمان تزریق واکسن آنفولانزا

تزریق واکسن آنفولانزا باید قبل از شروع فصل سرما انجام شود. چرا که واکسن نیاز به دو هفته زمان دارد تا تاثیرگذار باشد. در کشور ما ایران این تزریق از اواخر شهریور با ورود واکسن به کشور آغاز می‌شود. البته اگر تزریق در این زمان انجام نشود، در هر زمان دیگری نیز قابل انجام است.

 

چه کسانی باید برای تزریق واکسن آنفلوآنزا اقدام کنند؟

• افراد بالای ۶۰ سال

• زنان باردار

• مبتلایان به دیابت یا بیماری‌های تضعیف‌کننده سیستم ایمنی

• بیماران قلبی-ریوی

• مبتلایان به نارسایی کلیه

• بیماران پیوندی

• بیماران اچ‌آی‌وی مثبت

• کارکنان مراکز درمانی و پرسنل پزشکی

 

چه کسی باید از تزریق واکسن آنفلوانزا خودداری کند؟

واکسن آنفولانزا بسیار موثر است ، اما برای همه مناسب نیست.

• اگر نسبت به هر ماده ای از جمله پروتئین تخم مرغ واکنش شدید آلرژیک داشته اید ، واکسن را دریافت نکنید.

 

• اگر مبتلا به سندرم گیلن باره هستید از زدن واکسن آنفلوانزا نیز باید خودداری کنید. سندرم گیلن-باره باعث ضعف شدید و سوزن سوزن شدن اندام ها می شود که به عنوان نوروپاتی محیطی شدید شناخته می شود. در موارد نادر می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

 

• این واکسن همچنین برای نوزادان زیر ۶ ماه توصیه نمی شود زیرا در نوزادان ایمن بودن آن ثابت نشده است.

 

• اگر سیستم ایمنی ضعیفی دارید یا دارویی برای سرکوب سیستم ایمنی بدن خود استفاده می کنید با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است به واکسن نیز پاسخ ندهید.

 

• اگر بیمار هستید ، ممکن است بخواهید تزریق واکسن آنفولانزا را تا زمانی که حالتان بهتر شود ، تزریق را به تعویق بیندازید.

 

صحبت با پزشک در مورد واکسن آنفولانزا

همیشه بهتر است با پزشک خود صحبت کنید، به خصوص اگر قبلاً واکسن آنفلوانزا تزریق نکرده اید یا سلامتی شما تغییر کرده است. اگر آلرژی یا بیماری دیگری دارید که ممکن است واکسن را برای شما خطرناک کند ، قبل از واکسیناسیون با پزشک خود مشورت کنید.

چگونه بفهمیم ام اس داریم؟ ( علائم و نشانه های بیماری ام اس)

علائم بیماری ام اس

افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) اولین علائم خود را در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی نشان می دهند. معمولاً این علائم بهتر می شود اما دوباره برمی گردند. برخی می آیند و می روند و برخی دیگر طولانی می شوند.

نشانه های ام اس (MS)

علائم غیرقابل پیش بینی است. برخی از علائم افراد با گذشت زمان به طور پیوسته پیشرفت می کند و بدتر می شود ، در حالی که برای سایرین می آیند و می روند.

دوره هایی که علائم وخیم تر می شوند به عنوان عود شناخته می شوند.

 

برخی از علائم شایع بیماری ام اس عبارتند از:

  • – خستگی
  • – مشکلات بینایی
  • – بی حسی و گزگز
  • – اسپاسم عضلانی ، سفتی و ضعف
  • – مشکلات تحرک
  • – درد
  • – مشکلات تفکر ، یادگیری و برنامه ریزی
  • – افسردگی و اضطراب
  • – مشکلات جنسی
  • – مشکلات مثانه
  • – مشکلات روده
  • – مشکلات گفتاری و بلع

اکثر مبتلایان به ام اس فقط تعدادی از این علائم را دارند.

چگونه بفهمیم ام اس داریم؟

اگر نگران هستید که ممکن است علائم اولیه ابتلا به بیماری ام اس داشته باشید ، به پزشک عمومی مراجعه کنید. علائم می تواند شبیه چندین بیماری دیگر باشد ، بنابراین لزوماً ناشی از بیماری ام اس نیستند.

 

خستگی

احساس خستگی یکی از شایع ترین و مشکل آفرین ترین علائم بیماری ام اس است. این اغلب به عنوان یک احساس فرسودگی بیش از حد توصیف می شود و این به معنای تلاش برای انجام حتی ساده ترین فعالیت ها است.

خستگی می تواند به طور چشمگیری در فعالیت های روزانه شما دخالت کند و تمایل به بدتر شدن نسبت به اواخر هر روز ، در هوای گرم ، بعد از ورزش یا در طول بیماری دارد.

 

مشکلات بینایی

حدود ۱ نفر در ۴ مورد بیماری ام اس ، اولین علامت قابل توجه مشکل در یکی از چشم های شما (نوریت اپتیک) است.

شما ممکن است تجربه کنید:

  • – از بین رفتن موقت بینایی در چشم آسیب دیده ، که معمولاً برای روزها تا هفته ها ادامه دارد.
  • – کور رنگی
  • – درد چشم ، که معمولاً هنگام حرکت چشم بدتر است.
  • – در هنگام حرکت چشم چشمک می زند.

 

سایر مشکلات موجود در چشم می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • – دوگانه بینی
  • – حرکات غیر ارادی چشم ، که به نظر می رسد که اشیاء ثابت در حال پرش هستند.

گاهی اوقات ، هر دو چشم شما ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.

 

احساسات غیر طبیعی

احساسات غیرطبیعی می تواند یک علامت اولیه متداول MS باشد.

این حالت اغلب به صورت بی حسی یا سوزن سوزن شدن در قسمت های مختلف بدن مانند بازوها ، پاها یا صورت است ، که به طور معمول در طی چند روز گسترش می یابد.

 

اسپاسم عضلانی ، سفتی و ضعف

MS می تواند باعث شود عضلات شما:

  • – محکم و دردناک
  • – سفت و مقاوم در برابر حرکت
  • – احساس ضعف
  • – مشکلات تحرک

MS می تواند راه رفتن و حرکت در اطراف را دشوار کند (عدم تعادل در ام اس) ، خصوصاً اگر ضعف عضلانی و اسپاسم داشته باشید.

 

شما ممکن است تجربه کنید:

  • – دست و پا چلفتی
  • – مشکل در تعادل و هماهنگی (آتاکسی)
  • – لرزش اندامها

سرگیجه، که می تواند احساس کند انگار همه چیز در اطراف شما در حال چرخش است.

 

درد

برخی از افراد مبتلا به ام اس درد را تجربه می کنند که می تواند به دو شکل انجام شود.

  • – درد ناشی از خود MS (درد نوروپاتیک)
  • – دردی که در اثر آسیب به سیستم عصبی ایجاد می شود.

این شامل موارد زیر است:

انواع احساسات در تنه و اندام ها از جمله احساس سوزش ،سوزن سوزن شدن و فشار

اسپاسم عضلانی گاهی اوقات می تواند دردناک باشد.

 

درد عضلانی و اسکلتی

درد کمر ، گردن و مفاصل می تواند به صورت غیرمستقیم از بیماری ام اس ایجاد شود ، به خصوص برای افرادی که در راه رفتن یا حرکت در اطراف مشکلی دارند و باعث فشار به کمر یا باسن آنها می شود.

 

مشکلات تفکر ، یادگیری و برنامه ریزی

برخی از افراد مبتلا به بیماری ام.اس با فکر کردن ، یادگیری و برنامه ریزی مشکل دارند که به عنوان اختلال شناختی ، شناخته می شود.

این می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • – یادگیری و به یاد آوردن چیزهای جدید مشکل دارند.
  • – کندی در پردازش تعداد زیادی از اطلاعات یا چند وظیفه ای
  • – طول توجه کوتاه
  • – گیر کلمات
  • – مشکلات در درک و پردازش اطلاعات بصری ، مانند خواندن نقشه
  • – مشکل در برنامه ریزی و حل مسئله، مردم اغلب گزارش می دهند که می دانند چه کاری می خواهند انجام دهند ، اما نمی توانند درک کنند که چگونه این کار را انجام دهند.
  • – مشکلات با استدلال ، مانند قوانین ریاضی یا حل معماها

اما بسیاری از این مشکلات مختص MS نیست و ممکن است در اثر طیف گسترده ای از شرایط دیگر از جمله افسردگی و اضطراب یا حتی برخی داروها ایجاد شود.

بهداشت روان

بسیاری از افراد مبتلا به MS دوره افسردگی را تجربه می کنند. هنوز مشخص نیست که آیا این مستقیماً توسط MS ایجاد می شود یا نتیجه استرس داشتن طولانی مدت در زندگی یا نتیجه هر دو است.

اضطراب همچنین ممکن است به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن این بیماری برای افراد مبتلا به ام اس مشکل ایجاد کند.

در موارد نادر ، مبتلایان به بیماری ام اس می توانند نوسانات سریع و شدید خویش را تجربه کنند ، ناگهان بدون هیچ دلیل واضحی ، گریه می کنند ، می خندند و یا با عصبانیت فریاد می زنند.

 

مشکلات جنسی

ام اس می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد. مردان مبتلا به MS معمولاً در ارضا شدن یا  نعوظ (اختلال نعوظ) مشکل دارند. آنها همچنین ممکن است دریابند که در هنگام رابطه جنسی انزال بسیار طولانی است و حتی ممکن است توانایی انزال را از دست بدهد.

 

برای خانمها ، مشکلات شامل رسیدن به ارگاسم و همچنین کاهش روانکاری و احساس واژن است. چه مرد و چه زن مبتلا به ام اس ممکن است متوجه شوند که نسبت به گذشته علاقه به رابطه جنسی ندارند. این می تواند به طور مستقیم با بیماری ام اس مربوط باشد ، یا می تواند نتیجه زندگی با این بیماری باشد.

 

مشکلات مثانه

مشکلات مثانه در ام اس شایع است.

اینها شامل موارد زیر است:

  • – بیشتر مجبور نیاز به ادرار کردن دارند
  • – داشتن یک نیاز ناگهانی و فوری به توالت ، که می تواند منجر به عبور ناخواسته ادرار شود (بی اختیاری ادرار)
  • – ناتوانی در خالی کردن مثانه به طور کامل
  • – مجبور به بیدار شدن اغلب در شب
  • – عفونتهای مکرر مجاری ادراری (UTI)

این مشکلات همچنین غیر از MS می تواند علل مختلفی داشته باشد.

 

مشکلات روده

بسیاری از افراد مبتلا به ام اس نیز در عملکرد روده خود مشکل دارند.

 یبوست ، شایعترین مشکل است. ممکن است عبور مدفوع دشوار باشد.

 بی اختیاری روده ،کمتر متداول است ، اما اغلب با یبوست در ارتباط است.

– اگر مدفوع گیر کند، می تواند دیواره روده را تحریک کند و باعث می شود مایعات و مخاط بیشتری تولید شود که بتواند از قسمت زیرین شما نشت کند.

باز هم ، برخی از این مشکلات مختص MS نیست و حتی می تواند نتیجه داروها باشد ، مانند داروهایی که برای درد تجویز می شوند.

 

مشکلات گفتاری و بلع

– برخی از افراد مبتلا به ام اس در بعضی از مواقع در جویدن یا بلع (دیسفاژی) مشکل دارند.

– گفتار نیز ممکن است کمرنگ یا درک آن دشوار باشد (دیسارتاریا) .

راههای جلوگیری از تحلیل رفتن لثه

علت و روش جلوگیری از تحلیل لثه

تحلیل لثه شرایطی است که در آن ریشه‌های دندان به خاطر از بین رفتن بافت لثه در معرض محیط خارجی قرار می‌گیرند. این شرایط یک مشکل عادی در بین افراد بزرگ‌سال است، اما افراد در سنین پایین نیز می‌توانند به این مشکل دچار شوند. هنگامی که لثه‌ها تحلیل می‌روند، شکاف‌ها یا حفره‌های عمیق به نام پاکت بین خط لثه و دندان‌ها تشکیل می‌شود.

علت تحلیل لثه

همه دوست دارند لبخندی روشن، زیبا و سالم داشته باشند. “تحلیل لثه” یا عقب رفتن لثه ها، حرکات لثه های شما به گونه ای است که باعث می شود قسمت ریشه دندانهای شما در معرض دید باشد. تحلیل لثه معمولاً در بزرگسالان بالای ۴۰ سال اتفاق می افتد. در صورت بروز تحلیل لثه در ظاهر لبخند شما مشکل ایجاد می کند و باعث افزایش حساسیت دندان ها به لمس و دما می شود. برای جلوگیری از تحلیل لثه ، شما باید بهداشت سالم دندان را حفظ کرده و برخی روش های خاص زندگی را انتخاب کنید.

 

جلوگیری از بیماری پریودنتال

روشهای مراقبت ازدندانها درمقابل تحلیل لثه, بیماری تحلیل لثه

نحوه جلوگیری از تحیل لثه

 

• مرتباً به دندانپزشک خود مراجعه کنید. بیماری پریودنتال یکی از دلایل اصلی بازگشت لثه است. برای بررسی و معاینات ، هر شش ماه به دندانپزشک خود مراجعه کنید. اگر این کار را انجام نداده اید ، در مورد درمان فلوراید سؤال کنید. مراقبت منظم حرفه ای می تواند به جلوگیری از بیماری های دهان و لثه شما کمک کند.

 

• التهاب لثه ، پریودنتیت و پلاک همه باعث ایجاد التهاب در لثه شما می شوند و این باعث تحلیل لثه می شود. دندانپزشک شما می تواند در پیشگیری از این موارد  یا درمان آنها به شما کمک کند. داشتن دندانهای نامرتب یا شلوغ باعث ایجاد وخیم تر شدن تحلیل لثه می شود و ممکن است درمان ارتودنسی را تضمین کند.

 

• با پریودنتیست (متخصص جراح لثه) مشورت کنید. اگر مشکل دندانپزشکی دارید که دندانپزشک معمولی شما قادر به رفع آن نیست ، ممکن است شما را به پریودنتیست مراجعه کند. متخصص پریودنتیست ها در پیشگیری و درمان بیماری های پریودنتال تخصص دارند و ممکن است برای کمک به شما در تحلیل لثه بهتر باشد.

 

• روزانه دو بار مسواک بزنید. صبح که از خواب بیدار می شوید و قبل از خواب مسواک بزنید. از خمیردندان های حاوی فلوراید استفاده کنید. از یک برس مسواک نرم استفاده کنید و از برس های سخت استفاده نکنید. خرید مسواک برقی را در نظر بگیرید که ممکن است باعث کاهش پلاک بیشتری نسبت به مسواک زدن با یک مسواک معمولی شود.

حتماً داخل ، بیرون و قسمتهای بالای سطح دندانهای خود را مسواک بزنید. زبان خود را نیز مسواک بزنید.

 

روشهای مراقبت ازدندانها درمقابل تحلیل لثه, بیماری تحلیل لثه

راههای جلوگیری از تحلیل لثه

 

• از تکنیک های مناسب مسواک زدن استفاده کنید. یک اشتباه بزرگ که مردم اغلب مرتکب می شوند ، مسواک زدن بیش از حد دندان هایشان است. مسواک زدن به صورت دقیق افقی (عقب و جلو) می تواند باعث آسیب به لثه شما شود و مینای دندان را فرسوده کرده و باعث فرسایش لثه شود. از دندانپزشک خود بخواهید که روش صحیح مسواک زدن را به شما نشان دهد.

 

• سر مسواک خود را با زاویه ۴۵ درجه به سمت خط لثه خود خم کنید. از ضربه های کوچک لرزشی دایره ای استفاده کنید. با فشار ملایم مسواک بزنید. برس مسواک شما در واقع می تواند ۱ میلی متر زیر لثه شما برود تا پلاک هایی که در آنجا گیر کرده اند را از بین ببرید. قبل از حرکت به سایر سطوح دندانهای خود حدود ۲۰ ضربه را در یک حالت انجام دهید.

پس از انجام ۲۰ ضربه ، یک حرکت گسترده به سمت سطوح نیش دندان های خود انجام دهید تا پلاک به بیرون منتقل شود. برای تمیز کردن سطح نیش دندان های خود یک حرکت افقی به عقب و جلو انجام دهید.

 

• مسواک خود را تمیز نگه دارید. همیشه مسواک خود را بعد از مسواک زدن بشویید و به صورت قائم آن را نگهدارید. مسواک خود را غالباً در یک ظرف بسته نگه ندارید ، زیرا این می تواند باکتری ها را برای رشد ترغیب کند. هر مسواک را جدا نگه دارید. هر ۳-۴ ماه یک بار مسواک خود را عوض کنید.

  • علل و درمان بیماری تحلیل لثه ها

 

• هر روز دندان های خود را نخ دندان کنید. نخ دندان باید با مسواک زدن همراه باشد. نخ دندان پلاک هایی را که توسط برس مسواک شما تمیز نشده ، از بین می برد.

 

ایجاد تغییر در سبک زندگی برای جلوگیری از تحلیل لثه

روشهای مراقبت ازدندانها درمقابل تحلیل لثه, بیماری تحلیل لثه

روشهای مراقبت از دندانها در مقابل تحلیل لثه

 

• سیگار نکشید. استعمال دخانیات می تواند باعث بسیاری از مشکلات بهداشتی عمومی شود. همچنین می تواند مشکلات دندانی زیادی ایجاد کند که یکی از آنها لثه ها است. برای بهبود سلامتی دهان و دندان خود سعی در قطع مصرف سیگار کنید.

 

• از دندان قروچه کردن خودداری کنید: دندان قروچه امری معمول است و شاید حتی نمی دانید که این کار را انجام می دهید، مخصوصاً در طول شب. این نه تنها عضلات درگیر در جویدن را خسته می کند، بلکه منجر به تحلیل لثه می شود. یاد بگیرید که با استفاده از برخی تکنیک های ساده، دندان قروچه خود را متوقف کنید:

– به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا یک محافظ شبانه تهیه کند که از دندان قروچه در هنگام خواب جلوگیری کند.

– آگاهانه سعی کنید عضلات فک خود را در طول روز جدا کنید.

– از خوردن کافئین و الکل بخصوص در نزدیکی زمان خواب خودداری کنید.

– قبل از خواب استرس خود را با مدیتیشن یا یوگا کاهش دهید.

 

• پیرسینگ دهانی استفاده نکنید. لوازم فلزی که در داخل دهان شما قرار دارد نه تنها باعث ایجاد مشکل در دندان شما می شود بلکه بر لثه های شما نیز تأثیر می گذارد. گیره ی که در سوراخ زبان و لب قرار دارد به طور مکرر به خط لثه برخورد می کند.

 

• اطمینان حاصل کنید که دندانهای مصنوعی شما به درستی قرار دارد. تحلیل لثه می تواند توسط دندان مصنوعی هایی ایجاد شود که از نظر تناسب مناسب نیست. اگر در دندانهای مصنوعی شما احساس شل شدن می کنید و روی قسمت هایی از لثه شما کشیده می شوند ، به متخصص مراجعه کنید تا دندان های مصنوعی شما اصلاح شود.

علل،علایم و درمان ویروس مرگبار «ای ای ای»

ویروس مرگبار ای ای ای

ویروس “ای ای ای” یکی از علل نادر عفونت های مغزی (انسفالیت) است. هر ساله فقط چند مورد در ایالات متحده گزارش می شود. بیشتر آنها در ایالت های شرقی یا ساحلی خلیج فارس رخ می دهد. تقریباً ۳۰٪ از افراد مبتلا به EEE می میرند و بسیاری از بازماندگان مشکلات عصبی در حال انجام دارند.

ویروس ای ای ای چیست؟

ویروس انسفالیت اسب شرقی (EEEV) نوعی از آلفا ویروس ، خانواده توگاویریدا است. ویروسهای آلفا ویروسی مهم پزشکی که در قاره آمریکا یافت می شوند عبارتند از : ویروس انسفالیت اسب ونزوئلا (VEEV) ، ویروس چیکونگونیا (CHIKV) ، ویروس مایارو (MAYV) و ماداریاگا (MADV) . ای ای ای دارای یک ژنوم RNA با حس مثبت تک رشته ای است.

 

ذرات ویروس کروی هستند و قطر آنها ۶۰-۶۵ نانومتر است. از چهار نژاد کمپلکس آنتی ژنی EEE ، گروه I فقط از EEEV تشکیل شده است و در آمریکای شمالی و کارائیب بومی است و باعث بیشتر موارد بیماری های انسانی می شود. سه گروه دیگر (IIA ، IIB و III) توسط MADV مرتبط (که قبلاً با نام EEEV آمریکای جنوبی شناخته می شد) ایجاد می شوند و باعث بیماری های عمده اسب در آمریکای مرکزی و جنوبی می شوند.

 

انسفالیت ویروسی, ویروس انسفالیت اسبی شرقی

علایم بیماری ویروس انسفالیت اسبی شرقی

 

علائم بیماری ویروس انسفالیت اسب شرقی

دوره کمون برای بیماری ویروس انسفالیت اسب شرقی (EEEV) (زمان گزش پشه آلوده تا شروع بیماری) از ۴ تا ۱۰ روز است. عفونت ای ای ای می تواند منجر به یک بیماری سیستمیک یا بیماری عصبی، از جمله مننژیت (عفونت غشاهای اطراف مغز و نخاع) یا انسفالیت (عفونت مغز) شود. نوع بیماری به سن فرد و سایر عوامل میزبان بستگی خواهد داشت. برخی از افرادی که به EEEV آلوده می شوند ممکن است بدون علامت باشند (هیچ علائمی ایجاد نمی کنند).

 

بیماری سیستمیک با تب ، لرز ، ضعف ، آرترالژی و میالژی مشخص می شود. این بیماری ۱ تا ۲ هفته طول می کشد و اکثر افراد در صورت عدم درگیری سیستم عصبی مرکزی کاملا بهبود می یابند. علائم و نشانه های بیماری عصبی شامل تب ، سردرد ، استفراغ ، اسهال ، تشنج ، تغییرات رفتاری ، خواب آلودگی و کما است. در نوزادان ، بیماری عصبی اغلب بلافاصله پس از شروع اتفاق می افتد. در کودکان بزرگتر و بزرگسالان ، انسفالیت ممکن است پس از چند روز بیماری سیستمیک رخ دهد.

 

تقریباً یک سوم از افراد مبتلا به انسفالیت به دلیل عفونت EEEV می میرند. مرگ معمولاً ۲ تا ۱۰ روز پس از شروع علائم رخ می دهد اما می تواند خیلی دیرتر رخ دهد. در میان کسانی که بهبود می یابند ، عوارض جسمی یا روحی برای بسیاری از آنها باقی مانده است که می تواند از اختلال عملکرد خفیف مغز گرفته تا اختلال فکری شدید ، اختلالات شخصیتی ، تشنج ، فلج و اختلال عملکرد عصب جمجمه باشد. بسیاری از بیماران با عوارض شدید به مراقبت طولانی مدت نیاز دارند و طی چند سال می میرند.

 

انسفالیت ویروسی, ویروس انسفالیت اسبی شرقی

زنجیره انتقال ویروس انسفالیت اسب شرقی

 

تشخیص ویروس ای ای ای

تشخیص مقدماتی اغلب بر اساس ویژگی های بالینی بیمار ، مکان ها و تاریخ سفر (اگر بیمار از کشوری یا منطقه ای غیر بومی باشد)، فعالیت ها و سابقه اپیدمیولوژیک محل وقوع عفونت است.

 

تشخیص آزمایشگاهی عفونت های آربو ویروسی به طور کلی با آزمایش سرم یا مایع مغزی نخاعی (CSF) برای شناسایی IgM اختصاصی ویروس و آنتی بادی های خنثی کننده انجام می شود. در موارد خاص ، آزمایش مولکولی نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

 

راههای جلوگیری از ویروس انسفالیت اسب شرقی (ای ای ای)

موثرترین راه پیشگیری از آلودگی به ویروس ” ای ای ای ” جلوگیری از گزش پشه است. پشه ها در طول شبانه روز نیش می زنند. برای جلوگیری نیش حشرات از مواد حشره کش استفاده کنید ، پیراهن و شلوار بلند بپوشید ، لباس و تجهیزات مناسب بپوشید و برای کنترل پشه ها در داخل و خارج از خانه اقدامات لازم را انجام دهید.

• از خود و خانواده در برابر گزش پشه محافظت کنید.

• به کودک لباسی بپوشانید که دست و پا را بپوشاند.

• روی کالسکه کودک را با توری بپوشانید.

• از مواد دفع کننده حشرات استفاده کنید.

• از محصولات حاوی روغن اکالیپتوس لیمو (OLE) یا پارامنتان دیول (PMD) در کودکان زیر ۳ سال استفاده نکنید.

• مواد ضد حشره را روی دست ها ، چشم ها ، دهان ، بریدگی ها یا پوست تحریک شده کودک نمالید.

• مواد دافع حشرات را روی پوست زیر لباس اسپری نکنید.

• اگر شما هم از ضد آفتاب استفاده می کنید ، ابتدا ضد آفتاب بزنید و سپس ضد حشره بزنید.

• برای کنترل پشه ها در داخل و خارج از خانه از توری روی پنجره ها و درها استفاده کنید.

 

انسفالیت ویروسی, ویروس انسفالیت اسبی شرقی

 ویروس انسفالیت اسب شرقی

 

درمان ویروس مرگبار ای ای ای

هیچ واکسن تایید شده انسانی یا درمان ضد ویروسی خاصی برای عفونت های EEEV وجود ندارد. بیماران مشکوک به بیماری EEEV باید توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ارزیابی شوند، آزمایش های سرولوژیک مناسب و سایر آزمایش های تشخیصی سفارش داده شود و درمان حمایتی ارائه شود.

تب دنگی چیست؟ علایم و درمان تب استخوان‌شکن

بیماری تب دنگی

دنگی یک عفونت ویروسی است که توسط پشه منتقل می شود. ویروس مسئول ایجاد دنگی ، ویروس دنگی (DENV) نامیده می شود. دنگی شدید علت اصلی بیماری های جدی و مرگ در برخی از کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین است.

تب دنگی چیست؟

تب دِنگی (Dengue fever) نام یک بیماری ویروسی است. به آن تب دنگ، تب دانگ و تب استخوان‌شکن هم گفته‌اند. تب دنگی یک بیماری پشه ای دردناک و ناتوان کننده است که ناشی از هر یک از چهار ویروس دنگ است که به هم نزدیک هستند. این ویروس ها مربوط به ویروس هایی هستند که باعث عفونت نیل غربی و تب زرد می شوند.

 

تخمین زده می شود سالانه ۴۰۰ میلیون عفونت دنگی در سراسر جهان اتفاق بیفتد که حدود ۹۶ میلیون آن به بیماری منجر می شود. بیشتر موارد در مناطق گرمسیری جهان رخ می دهد ، بیشترین خطر در موارد زیر است:

  • – شبه قاره هند
  • – جنوب شرقی آسیا
  • – جنوب چین
  • – تایوان
  • – جزایر اقیانوس آرام
  • – کارائیب (به جز کوبا و جزایر کیمن)
  • – مکزیک
  • – آفریقا
  • – آمریکای مرکزی و جنوبی (به جز شیلی ، پاراگوئه و آرژانتین)

 

بیشتر موارد در ایالات متحده در افرادی رخ می دهد که هنگام مسافرت به خارج از کشور به این عفونت مبتلا شده اند. اما این خطر برای افرادی که در مرز تگزاس و مکزیک و سایر مناطق جنوب ایالات متحده زندگی می کنند در حال افزایش است. در سال ۲۰۱۴ ، شیوع تب دنگی در هاوایی با سایر شیوع ها در سال ۲۰۱۳ در براونزویل، تگزاس و کی وست، فلوریدا مشخص شد.

 

بیماری تب دنگی, تب دنگی یا استخوان شکن

 بیماری تب دنگی

تب دنگی با گزش پشه آئدس آلوده به ویروس دنگ منتقل می شود. پشه هنگامی که فرد مبتلا به ویروس دنگی را در خون او نیش بزند ، آلوده می شود.تب دنگی  نمی تواند مستقیماً از یک شخص به شخص دیگر منتقل شود.

 

علائم تب دنگی

دنگ نوعی بیماری شدید و شبیه آنفولانزا است که نوزادان ، کودکان خردسال و بزرگسالان را مبتلا می کند ، اما بندرت باعث مرگ می شود. علائم معمولاً به مدت ۲-۷ روز ، پس از یک دوره نهفته ۱۰-۴ روز پس از گزش پشه آلوده ، ادامه دارد. سازمان بهداشت جهانی دانگ را به ۲ دسته عمده طبقه بندی می کند: دانگ (با / بدون علائم هشدار دهنده) و دانگ شدید. طبقه بندی فرعی دنگی با یا بدون علائم هشداردهنده برای کمک به پزشکان در زمینه درمان بیماران تریاژ برای بستری در بیمارستان ، اطمینان از مشاهده دقیق و به حداقل رساندن خطر ایجاد دنگ شدیدتر طراحی شده است.

 

بیماری تب دنگی, تب دنگی یا استخوان شکننشانه های تب دنگی

 

هنگامی که تب شدید (۴۰ درجه سانتیگراد / ۱۰۴ درجه فارنهایت) با ۲ مورد از علائم زیر در مرحله تب همراه باشد ، باید به دانگ مشکوک شد:

• سردرد شدید

• درد پشت چشم

• دردهای عضلانی و مفصلی

• حالت تهوع

• استفراغ

• تورم غدد

• راش

 

دانگ شدید

بیمار حدوداً ۳-۷ روز پس از شروع بیماری ، بطور عادی وارد مرحله بحرانی می شود. در این زمان، هنگامی که تب در بیمار کاهش می یابد (زیر ۳۸ درجه سانتیگراد / ۱۰۰ درجه فارنهایت) ، علائم هشدار دهنده مرتبط با دانگ شدید می توانند آشکار شوند. دانگ شدید یک عارضه بالقوه کشنده ، به دلیل نشت پلاسما ، تجمع مایعات ، ناراحتی تنفسی ، خونریزی شدید یا اختلال عضو است.

 

علائم هشدار دهنده ای که پزشکان باید به دنبال آن باشند عبارتند از:

• درد شدید شکم

• استفراغ مداوم

• تنفس سریع و پی در پی

• خونریزی لثه

• خستگی

• بی قراری

• خون در استفراغ

اگر بیماران این علائم را در مرحله حساس نشان دهند ، مشاهده دقیق برای ۲۴-۴۸ ساعت آینده ضروری است تا بتوان مراقبت های پزشکی مناسب را ارائه داد ، تا از بروز عوارض و خطر مرگ جلوگیری شود.

اعتقاد بر این است که افراد با سیستم ایمنی ضعیف و همچنین مبتلایان به عفونت دنگی دوم  در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تب خونریزی دهنده دنگی هستند.

 

تشخیص تب دانگ

پزشکان می توانند عفونت دنگی را با آزمایش خون تشخیص دهند تا ویروس یا آنتی بادی های آن را بررسی کنند. اگر پس از سفر به یک منطقه گرمسیری بیمار شدید ، پزشک خود را در جریان بگذارید. به شما این امکان را می دهد که پزشک علائم شما به دلیل عفونت دنگی ایجاد شده است را ارزیابی کند.

 

بیماری تب دنگی, تب دنگی یا استخوان شکن

 تب دنگی یا استخوان شکن

 

درمان تب دنگی

هیچ داروی خاصی برای درمان عفونت دنگی وجود ندارد. اگر فکر می کنید تب دنگی دارید ، باید از داروهای تسکین دهنده درد با استامینوفن استفاده کنید و از داروهای آسپیرین که باعث بدتر شدن خونریزی می شود ، خودداری کنید. همچنین باید استراحت کنید ، مایعات زیادی بنوشید و به پزشک خود مراجعه کنید. اگر در ۲۴ ساعت اول پس از پایین آمدن تب احساس بدتر شدن می کنید ، باید سریعاً به بیمارستان مراجعه کنید تا از نظر عوارض بررسی شود.

 

جلوگیری از تب دنگی

بهترین راه پیشگیری از بیماری جلوگیری از گزش پشه های آلوده است ، به ویژه اگر در منطقه گرمسیری زندگی می کنید یا به آن سفر می کنید. این شامل محافظت از خود و تلاش برای پایین نگه داشتن جمعیت پشه ها است. در حال حاضر واکسنی برای جلوگیری از ابتلای مردم به آن وجود ندارد.

 

برای محافظت از خود:

• از مواد دافع پشه، حتی در داخل منزل استفاده کنید.

• هنگام بیرون رفتن از پیراهن های آستین بلند و شلوارهای بلند که در جوراب ها فرو رفته اند استفاده کنید.

• در داخل خانه ، در صورت وجود از تهویه مطبوع استفاده کنید.

• اطمینان حاصل کنید که در و پنجره ها توری سالم و بدون پارگی داشته باشند.

• اگر علائم دنگی دارید ، با پزشک خود صحبت کنید.

• برای کاهش جمعیت پشه ها ، از مکان هایی که پشه ها می توانند تولید مثل کنند ، خلاص شوید. اینها شامل لاستیک های قدیمی ، قوطی یا گلدان هایی هستند که باران را جمع می کنند. آب حمام پرندگان و ظروف آب حیوانات خانگی را به طور منظم عوض کنید.

• اگر شخصی در خانه شما به تب دنگی مبتلا است ، به خصوص در مورد تلاش برای محافظت از خود و سایر اعضای خانواده در برابر پشه ها هوشیار باشید. پشه هایی که اعضای خانواده آلوده را نیش می زنند ، می توانند عفونت را به دیگران در خانه شما منتقل کنند.

سرطان لوزالمعده؛ علائم و درمان

علت و علائم سرطان لوزالمعده

لوزالمعده یا پانکراس، اندامی اسفنجی شکل و لوله ای در پشت معده است. لوزالمعده دو وظیفه در بدن بر عهده دارد، آنزیم های گوارشی را می سازد که کمک به هضم غذاها (مخصوصا چربیها) در روده می کند. ساختن هورمون ها از جمله: انسولین و گلوکاگون که میزان قند خون را متعادل می کنند.

سرطان لوزالمعده چیست؟

سرطان لوزالمعده در بافت لوزالمعده رخ می دهد ، که یک ارگان غدد درون ریز حیاتی است که در پشت معده قرار دارد. پانکراس با تولید آنزیم های مورد نیاز بدن برای هضم چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها در هضم غذا نقش اساسی دارد.

 

لوزالمعده همچنین دو هورمون مهم تولید می کند: گلوکاگون و انسولین. این هورمون ها مسئول کنترل متابولیسم گلوکز (قند) هستند. انسولین به سلول ها کمک می کند تا گلوکز را متابولیزه کرده و انرژی تولید کنند و گلوکاگون در افزایش سطح گلوکز در هنگام کمبود آنها کمک می کند.

به دلیل موقعیت پانکراس، تشخیص سرطان پانکراس ممکن است دشوار باشد و اغلب در مراحل پیشرفته بیماری تشخیص داده می شود.

 

علائم سرطان لوزالمعده

سرطان لوزالمعده اغلب تا زمانی که به مراحل پیشرفته بیماری نرسد، علائمی از خود نشان نمی دهد. به همین دلیل ، به طور معمول علائم اولیه سرطان لوزالمعده وجود ندارد.

 

حتی پس از پیشرفت سرطان ، برخی از شایع ترین علائم می تواند ظریف باشد. آنها شامل موارد زیر هستند:

• از دست دادن اشتها

• لاغری ناخواسته

• معده درد یا کمردرد

• لخته شدن خون

• زردی (زردی پوست و چشم)

• افسردگی

سرطان لوزالمعده که گسترش می یابد ممکن است علائم قبلی را بدتر کند. اگر سرطان گسترش یابد ، ممکن است علائم و نشانه های دیگری از سرطان پیشرفته پانکراس را تجربه کنید.

 

علت بروز سرطان لوزالمعده

علت سرطان لوزالمعده ناشناخته است. این نوع سرطان زمانی اتفاق می افتد که سلول های غیرطبیعی در داخل پانکراس شروع به رشد می کنند و تومور تشکیل می دهند.

به طور معمول ، سلول های سالم به تعداد متوسط ​​رشد می کنند و می میرند. در مورد سرطان ، میزان تولید سلول غیرطبیعی افزایش می یابد و این سلول ها سرانجام سلول های سالم را تصاحب می کنند.

 

در حالی که پزشکان و محققان نمی دانند چه عواملی باعث تغییر در سلول ها می شود ، اما آنها از برخی فاکتورهای مشترک که ممکن است خطر ابتلا به این نوع سرطان در فرد را افزایش دهند ، اطلاع دارند. دو فاکتور مهم خطر جهش های ژنی ارثی و جهش های ژنی اکتسابی هستند. ژن ها نحوه عملکرد سلول ها را کنترل می کنند ، بنابراین تغییر در این ژن ها ممکن است منجر به سرطان شود.

 

 

مراحل سرطان لوزالمعده

با کشف سرطان لوزالمعده ، پزشکان احتمالاً آزمایشات دیگری را انجام می دهند تا بفهمند سرطان تا کجا گسترش یافته است. آزمایشات تصویربرداری مانند اسکن PET به پزشکان کمک می کند تا وجود تومور سرطانی را تشخیص دهند. آزمایش خون نیز ممکن است استفاده شود.

 

با این آزمایشات ، پزشکان در تلاشند تا مرحله سرطان را تعیین کنند. مرحله بندی به شما کمک می کند تا چه میزان سرطان پیشرفته است. همچنین به پزشکان کمک می کند گزینه های درمانی را تعیین کنند.

 

پس از تشخیص ، پزشک مرحله ای را براساس نتایج آزمایش تعیین می کند:

  • مرحله ۱: تومورها فقط در پانکراس وجود دارد.
  • مرحله ۲: تومورها به بافت های شکمی یا غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته اند.
  • مرحله ۳: سرطان به عروق اصلی و غدد لنفاوی گسترش یافته است.
  • مرحله ۴: تومورها به اندام های دیگر مانند کبد گسترش یافته اند.

 

• مرحله ۴ سرطان لوزالمعده

مرحله ۴ سرطان لوزالمعده فراتر از محل اصلی به مکان های دوردست مانند سایر اندام ها ، مغز یا استخوان ها گسترش یافته است. سرطان لوزالمعده اغلب در این اواخر مرحله تشخیص داده می شود ، زیرا به ندرت باعث بروز علائم می شود تا زمانی که در  اندامهای دیگر گسترش یابد. علائمی که ممکن است در این مرحله پیشرفته تجربه کنید عبارتند از:

– درد در قسمت فوقانی شکم

  • – درد در کمر
  • – خستگی
  • – زردی (زرد شدن پوست)
  • – از دست دادن اشتها
  • – کاهش وزن
  • – افسردگی

سرطان لوزالمعده مرحله ۴ قابل درمان نیست ، اما درمان ها می توانند علائم را تسکین داده و از عوارض ناشی از سرطان جلوگیری کنند. این روشهای درمانی شامل موارد زیر است:

  • – شیمی درمانی
  • – درمان های تسکین دهنده درد
  • – جراحی بای پس مجاری صفراوی
  • – استنت مجاری صفراوی
  • – جراحی بای پس معده

 

• مرحله ۳ سرطان لوزالمعده

مرحله ۳ سرطان لوزالمعده توموری در پانکراس و احتمالاً مکانهای مجاور مانند غدد لنفاوی یا رگهای خونی است. سرطان لوزالمعده در این مرحله به مناطق دوردست منتقل نشده است.

سرطان پانکراس یک سرطان خاموش نامیده می شود زیرا اغلب تا رسیدن به مرحله پیشرفته تشخیص داده نمی شود. اگر علائم سرطان لوزالمعده در مرحله ۳ را دارید ، ممکن است علایم زیر را تجربه کنید:

  • – درد در کمر
  • – درد یا حساسیت در قسمت بالای شکم
  • – از دست دادن اشتها
  • – کاهش وزن
  • – خستگی
  • – افسردگی

درمان مرحله ۳ سرطان لوزالمعده دشوار است، اما روش های درمانی می توانند از شیوع سرطان جلوگیری کرده و علائم ناشی از تومور را تسکین دهند. این روش های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • – جراحی برای برداشتن بخشی از پانکراس (روش Whipple)
  • – داروهای ضد سرطان
  • – پرتو درمانی

 

• مرحله ۲ سرطان لوزالمعده

سرطان لوزالمعده مرحله ۲ سرطانی است که در لوزالمعده باقی مانده و ممکن است در چند غده لنفاوی مجاور گسترش یابد. به بافتهای مجاور یا رگهای خونی سرایت نکرده و به مکانهای دیگری از بدن نیز سرایت نکرده است.

تشخیص سرطان لوزالمعده در مراحل اولیه ، از جمله در مرحله ۲ ، دشوار است ، زیرا بعید است علایم قابل تشخیص باشد. اگر در این مرحله اولیه علائمی دارید ، ممکن است علایم زیر را تجربه کنید:

  • – زردی
  • – تغییر در رنگ ادرار
  • – درد یا حساسیت در قسمت بالای شکم
  • – کاهش وزن
  • – از دست دادن اشتها
  • – خستگی

 

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • – عمل جراحی
  • – تابش – تشعشع
  • – شیمی درمانی
  • – درمان های دارویی هدفمند

پزشک شما ممکن است از ترکیبی از این روش ها برای کوچک شدن تومور و جلوگیری از متاستازهای احتمالی استفاده کند.

 

درمان سرطان لوزالمعده

درمان سرطان پانکراس به مرحله سرطان بستگی دارد. این دو هدف دارد: کشتن سلول های سرطانی و جلوگیری از شیوع بیماری.

کاهش وزن ، انسداد روده ، درد شکم و نارسایی کبد از شایعترین عوارض در طول درمان سرطان لوزالمعده است.

 

عمل جراحی

تصمیم برای استفاده از جراحی برای درمان سرطان لوزالمعده به دو چیز بستگی دارد: محل سرطان و مرحله سرطان. با جراحی می توان تمام یا بعضی از قسمتهای لوزالمعده را برداشت.

این می تواند تومور اصلی را از بین ببرد، اما سرطانی را که به قسمت های دیگر بدن گسترش یافته است از بین نخواهد برد. به همین دلیل ممکن است جراحی برای افرادی که مرحله پیشرفته سرطان لوزالمعده دارند مناسب نباشد.

 

پرتو درمانی

با گسترش سرطان در خارج از پانکراس، سایر گزینه های درمانی باید بررسی شوند. در پرتودرمانی از اشعه ایکس و سایر پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود.

 

شیمی درمانی

در بعضی موارد، پزشک شما ممکن است سایر روش های درمانی را با شیمی درمانی ،که از داروهای از بین برنده سرطان برای جلوگیری از رشد آینده سلول های سرطانی استفاده می کند.

 

درمان هدفمند

در این نوع درمان سرطان از داروها یا اقدامات دیگری استفاده می شود تا سلولهای سرطانی را به طور خاص هدف قرار دهد و برای از بین بردن آنها کار کند. این داروها برای آسیب رساندن به سلولهای سالم یا طبیعی طراحی شده اند.

 

عوامل خطر سرطان لوزالمعده

در حالی که علت این نوع سرطان ناشناخته است، عوامل خطر خاصی وجود دارد که ممکن است احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش دهد. اگر:

  • – سیگار بکشید. ۳۰ درصد موارد سرطان مربوط به سیگار کشیدن است
  • – چاق هستند.
  • – به طور منظم ورزش نکنید.
  • – رژیم های غذایی پر چربی مصرف کنید.
  • – مقادیر زیادی الکل بنوشید.
  • – دیابت دارند.
  • – با سموم دفع آفات و مواد شیمیایی کار کنید.
  • – التهاب مزمن لوزالمعده داشته باشید.
  • – آسیب کبدی دارند.
  • – آفریقایی-آمریکایی هستند.
  • – سا/بقه خانوادگی سرطان لوزالمعده یا برخی از اختلالات ژنتیکی که با این نوع سرطان ارتباط دارند داشته باشید.

DNA شما تأثیر زیادی در سلامتی شما و شرایطی که ممکن است ایجاد کنید ، دارد. می توانید ژن هایی را به ارث ببرید که خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش می دهد.

هر آنچه در مورد دندان مصنوعی باید بدانید

آشنایی کامل با دندان مصنوعی

دندان مصنوعی بسته به نیاز شما می تواند پروتز جزئی یا پروتز کامل باشد. پروتزهای جزئی برای جایگزینی تعداد انگشت شماری از دندانهای از دست رفته طراحی شده اند ، در حالی که پروتزهای کامل جایگزین تمام دندانهای پایین یا بالای دهان شما می شوند.

چه در فکر تهیه دندانهای باشید ، چه از قبل آنها را داشته باشید و چه کسی را که دندانهای مصنوعی دارد بشناسید ، به احتمال زیاد ممکن است درباره آنها سوالاتی داشته باشید. در ادامه اطلاعاتی در مورد دندانهای مصنوعی ، نوع مراقبت مورد نیاز آنها و … آماده کرده ایم. ما امیدواریم که بتوانیم به شما کمک کنیم جواب همه سوالات دندان مصنوعی خود را پیدا کنید و در صورت لزوم بفهمید که آیا دندانهای مصنوعی مناسب شما هستند.

 

دندان مصنوعی چیست؟

دندانهای مصنوعی ، دندان ها و لثه هایی هستند که به توجه به فرم دهان شما شکل می گیرند و توسط دندانپزشکان ایجاد می شوند تا جایگزین دندان های طبیعی از دست رفته شوند. دندانهای مصنوعی می توانند کامل یا جزئی باشند ، به این معنی که می توانند تمام دندانهای روی خط لثه بالا یا پایین را جایگزین کنند ، یا دارای فقط تعدادی از دندانهای فاقد دندان هستند. صرف نظر از اینکه شما به چه نوع پروتزهای دندانی نیاز داشته باشید ، آنها متناسب با دهان شما ساخته می شوند و از نظر بصری با دندان های موجود شما مطابقت دارند.

دندانهای مصنوعی از چه چیزهایی ساخته شده اند؟

در گذشته ، دندانهای مصنوعی که پروتزهای مصنوعی را تشکیل می دهند از پرسلن یا پلاستیک ساخته می شدند ، اما پروتزهای مدرن تر به طور کلی از یک رزین سخت ساخته می شوند. مواد استفاده شده برای ساخت دندانهای مصنوعی شکننده تر از دندانهای طبیعی است و در صورت افتادن یا عدم مراقبت از آنها به راحتی شکسته یا ترک می خورد. این ماده همچنین بسیار سریعتر از دندانهای طبیعی ساییده می شوند و بنابراین باید هر پنج سال یا همین حدود با یک مجموعه جدید از دندانهای مصنوعی جایگزین شود.

 

ساختار حمایت کننده از پروتزهای دندانی که دندانهای مصنوعی را در جای خود نگه داشته و شبیه خط لثه طبیعی است ، اغلب از یک رزین مشابه برای دندانها ، یا از یک ماده پلیمری انعطاف پذیرتر ساخته می شود که کاملاً روی خط طبیعی لثه قرار می گیرد.

 

چرا از دندان مصنوعی استفاده کنیم؟

دندان مصنوعی نه تنها ظاهر لبخندی را که دارای چندین دندان از دست رفته است بهبود می بخشد ، همچنین با حمایت از ساختارهای اطراف گونه ها و لب ها ، ساختار دهان را سالم نگه می دارند. دندان های مصنوعی همچنین امکان خوردن غذاهایی را که نیاز به جویدن دارند فراهم می کند و باعث می شود که رژیم شما به همان صورت باشد و از داشتن تغذیه مناسب نیز اطمینان حاصل کنید. سرانجام، دندانهای مصنوعی یک راه حل مناسب برای جایگزینی دندانهایی است که باعث ایجاد درد جدی و مشکلات بهداشت دهان و دندان می شوند ، مانند دندانهایی که ریشه آنها پوسیده است یا آسیب شدید دیده است. نصب پروتز به معنای از بین بردن دندانهای دردسرساز و جایگزینی قوی و زیبا است.

دندان مصنوعی جزئی

هنگامی که دندان های طبیعی اطراف آن به اندازه کافی محکم نیستند و نمی توانند ساختارهایی مانند پل های دندانی را تحمل کنند یا بیش از یک یا دو دندان از بین می روند ، معمولاً از دندان مصنوعی جزئی استفاده می شود.

دندان مصنوعی جزئی به بخشی از خط لثه که روی آن قرار می گیرند ، نصب می شوند و روی دندان های طبیعی مجاور بسته می شوند تا از جای خود تکان نخورند. با این وجود آنها به طور دائمی بسته نمی شوند و هر وقت بخواهید می توانید آنها را به راحتی تمیز کنید و هنگام خواب بیرون بیاورید.

 

دندان مصنوعی کامل

دندان مصنوعی کامل ، پروتزهایی هستند که جایگزین تمام دندانهای طبیعی شما می شوند. می توانید آنها را برای خط لثه بالا یا پایین خود نصب کنید و با مکش و یا کمک چسب در جای خود قرار می گیرند. درست مانند پروتزهای جزئی ، به راحتی قابل جابجایی هستند.

 

دندان مصنوعی فوری و اوردنچر

انواع مختلفی از پروتزهای کامل و جزئی وجود دارد که با پروتزهای سنتی دائمی از جمله نوعی پروتز فوری متفاوت است. این دندانهای مصنوعی قبل از اینکه دندانهایی که با دندانهای مصنوعی جایگزین شوند ایجاد شده و بلافاصله پس از کشیدن دندان و در طی روند بهبودی که می تواند تا شش ماه طول بکشد ، استفاده می شود. این پروتزها راحت تر از دندانهای مصنوعی دائمی قابل جابجایی هستند تا با تغییر تورم لثه و فک هنگام بهبودی ، در دهان تغییر کنند. پروتزهای فوری با تکمیل روند بهبود و آماده شدن دهان برای دندان های مصنوعی دائمی ،بیرون انداخته می شوند.

 

اوردنچرها جایگزینی است که اگر دندانهای مصنوعی سنتی بسیار ناخوشایند باشد یا چند دندان طبیعی باقی مانده باشد ، می تواند مورد استفاده قرار گیرد. اوردنچرال ها روی ریشه دندان های طبیعی و یا روی ایمپلنت قرار می گیرند. برخی این نوع پروتز را راحت تر می دانند و همچنین به راحتی قابل جابجایی هستند.

دندان مصنوعی پشتیبانی شده با ایمپلنت

همانطور که به نظر می رسد از نام آن پیداست ، اینها پروتزهایی هستند که توسط ایمپلنت های دندانی لنگر می اندازند. کاشت دندان یک وسیله ثابت است که در استخوان فک قرار می گیرد و می تواند برای جایگزینی هر تعداد دندان استفاده شود. آنها از خود ایمپلنت ، یک پایه فلزی (معمولاً تیتانیوم) و یک تاج سفارشی تشکیل شده است که دقیقاً مانند یک دندان طبیعی است.

 

پروتزهای ایمپلنت دارای چندین روش مختلف برای اتصال آنها هستند ، اما باید مانند دندان های مصنوعی سنتی از آنها مراقبت و درمان شود. انجام آنها در فک پایین معمولتر است زیرا قسمت فوقانی مشکلات کمتری در اتصال ایمن دارد ، اما افراد زیادی روی هر دو سمت بالا و پایین کاشت دارند.

چگونه دندان های مصنوعی را تمیز کنیم

صرف نظر از اینکه شما چه نوع دندان مصنوعی دارید ، همه دندانهای مصنوعی باید مانند دندانهای معمولی روزانه تمیز شوند. حتی اگر همه دندانها از دندان مصنوعی تشکیل شده باشد ، باکتری ها ، پلاک و رسوب روی آن جمع شده و می توانند به دندانها و لثه های موجود آسیب برسانند.

 

برای تمیز کردن دندانهای مصنوعی ، آنها را از دهان خود خارج کرده و آب تمیز روی آنها بگیرید تا ذرات غذایی را که ممکن است بین دندانها ، در امتداد خط لثه یا زیر ساختار قرار بگیرند ، از بین ببرید. سپس با استفاده از یک صابون ملایم یا تمیز کننده دندان مصنوعی ، دندان مصنوعی را با مسواک بسیار نرم مسواک بزنید. اطمینان حاصل کنید که از پاک کننده های دیگر ، خمیردندان های معمولی یا مسواک های برقی استفاده نکنید زیرا این مواد خیلی ساینده هستند و باعث آسیب رساندن و فرسودگی مواد پروتز می شوند. پس از تمیز کردن ، مطمئن شوید که آنها را خوب بشویید.

 

در حالی که دندان های مصنوعی شما از دهان خارج شده است ، در صورت لزوم حتماً با مسواک بسیار نرم و مرطوب و خمیر دندانهای حاوی فلورید لثه ها و هرگونه دندان طبیعی را تمیز کنید. اگر مسواک شما خیلی خشن است ، انگشت خود را در یک پارچه مرطوب و نرم بپیچید و لثه های خود را به آرامی بمالید ، مطمئن شوید که تمام سطوح را تمیز می کنید.

راههای نگهداری از دندان مصنوعی

همیشه دندان های مصنوعی خود را قبل از خواب دربیاورید تا به آنها آسیب نرساند ، آنها را از جای خود خارج کنید و به لثه های خود کمی زمان دهید تا آرام شوند. پروتزهای خود را کاملاً در آب گرم ، اما نه خیلی داغ غوطه ور کنید تا خشک نشوند و دچار شکستگی نشوند. از محلول خیساندن پروتز فقط در صورتی استفاده کنید که دندان مصنوعی شما اجزای فلزی نداشته باشد زیرا محلول می تواند فلز را لکه دار کند.

 

مزایای استفاده از دندان مصنوعی

کسانی که بسیاری از دندان های خود را از دست داده اند بیشترین سود را در استفاده از پروتزهای مصنوعی خواهند یافت. گزینه دیگر یا انجام هیچ کاری می تواند منجر به مشکلاتی در فعالیت های روزمره مانند جویدن، بلعیدن و حتی صحبت کردن شود. همچنین، کسی که چند دندان پشت سر هم از دست بدهد ممکن است در نهایت دچار افتادگی بافت صورت شود. پروتزهای دندانی می توانند به آنها کمک کنند تا دوباره احساس طبیعی و خوب داشته باشند.

 

کسانی که هنگام جویدن و غذا خوردن درد دارند نیز می توانند از طریق پروتزهای دندانی تغییر پیدا کنند. اگر مدت زمان طولانی دندان درد داشته اید، هنگام برداشتن دندان ها مقدار زیادی تسکین می یابد و درد وجود ندارد. دندان مصنوعی یک جایگزین بدون درد است و می تواند به بسیاری از این مشکلات کمک کند. این امر به ویژه در دوران مدرن بیشتر مورد توجه است، زیرا جدیدترین پروتزهای مصنوعی محکم، انعطاف پذیر بوده و به نگهداری کمی نیاز دارند.

بیماری سلیاک چیست؟

بیماری سلیاک چیست و روش های درمان آن

بیماری سلیاک نوعی اختلال خود ایمنی است که هنگام خوردن گلوتن ایجاد می شود.

بیماری سلیاک چیست؟

بیماری سلیاک نوعی اختلال گوارشی است که در اثر واکنش ایمنی غیر طبیعی به گلوتن ایجاد می شود. بیماری سلیاک همچنین با عنوان زیر نیز شناخته می شود:

• اسپروی سلیاک

• اسپروی غیر حاره‌ای

• آنتروپاتی حساس به گلوتن

گلوتن پروتئینی است که در غذاهای تهیه شده با گندم، جو، چاودار و چاودوم وجود دارد. این ماده همچنین در جو دوسر وجود دارد که در کارخانه های فرآوری دانه های دیگر تولید می شود. گلوتن حتی در برخی از داروها ، ویتامین ها و رژ لب ها نیز یافت می شود. عدم تحمل گلوتن که به آن حساسیت به گلوتن نیز می گویند ، با عدم توانایی بدن در هضم یا تجزیه گلوتن مشخص می شود. برخی از افراد مبتلا به عدم تحمل گلوتن حساسیت خفیفی به گلوتن دارند ، در حالی که دیگران بیماری سلیاک دارند که یک اختلال خودایمن است.

 

در بیماری سلیاک ، پاسخ ایمنی به گلوتن سمومی ایجاد می کند که پرزها را از بین می برد. (پرزها برآمدگی های ریز مانند انگشتی در داخل روده کوچک قرار دارند) وقتی پرزها آسیب ببینند ، بدن قادر به جذب مواد مغذی از غذا نیست. این می تواند منجر به سوء تغذیه و سایر عوارض جدی سلامتی از جمله آسیب دائمی روده شود.

افراد مبتلا به بیماری سلیاک باید انواع گلوتن را از رژیم غذایی خود حذف کنند.

علائم بیماری سلیاک چیست؟

علائم بیماری سلیاک معمولاً روده ها و سیستم هضم را درگیر می کند ، اما همچنین می تواند سایر قسمت های بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

 

علائم بیماری سلیاک در کودکان

کودکان مبتلا به سلیاک می توانند احساس خستگی و تحریک پذیری کنند. همچنین ممکن است کوچکتر از حد نرمال بوده و بلوغ آنها به تأخیر بیفتد. سایر علائم شایع عبارتند از:

  • – کاهش وزن
  • – استفراغ
  • – نفخ شکم
  • – درد شکم
  • – اسهال مداوم یا یبوست
  • – مدفوع کم رنگ ، چرب و بدبو

 

علائم بیماری سلیاک در بزرگسالان

بزرگسالان مبتلا به بیماری سلیاک ممکن است علائم هضم را تجربه کنند. با این حال ، در بیشتر موارد ، علائم سایر مناطق بدن را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • – نارسایی کمبود آهن
  • – درد و سفتی مفصل
  • – استخوان های ضعیف و شکننده
  • – خستگی
  • – تشنج
  • – اختلالات پوستی
  • – بی حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا
  • – تغییر رنگ دندان یا از بین رفتن مینای دندان
  • – زخم های کمرنگ داخل دهان
  • – دوره های قاعدگی نامنظم
  • – ناباروری و سقط جنین

درماتیت هرپتیفورمیس (DH) یکی دیگر از علائم رایج بیماری سلیاک است. DH یک بثورات پوستی با خارش شدید است که از برجستگی و تاول تشکیل شده است. ممکن است در آرنج ، باسن و زانو ایجاد شود. DH تقریباً ۱۵ تا ۲۵ درصد از افراد مبتلا به بیماری سلیاک را تحت تأثیر قرار می دهد. کسانی که DH تجربه می کنند معمولاً علائم هضم ندارند.

 

توجه به این نکته مهم است که علائم بسته به عوامل مختلف از فردی به فرد دیگر متفاوت است ، از جمله:

• مدت زمانی که کسی به عنوان شیرخوار از شیر مادر تغذیه می کند.

• سنی که کسی شروع به خوردن گلوتن کرده است.

• مقدار گلوتن که کسی می خورد.

• شدت آسیب روده

برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک هیچ علائمی ندارند. با این حال ، آنها هنوز هم ممکن است در نتیجه بیماری خود دچار عوارض طولانی مدت شوند.

اگر مشکوک به این هستید که خود یا فرزندتان به بیماری سلیاک مبتلا شده اید ، فوراً قرار ملاقات با پزشک خود را تنظیم کنید. وقتی تشخیص و درمان به تأخیر بیفتد ، احتمال بروز عوارض بیشتر است.

چه کسانی در معرض خطر بیماری سلیاک قرار دارند؟

بیماری سلیاک در خانواده ها وجود دارد. اگر والدین یا خواهر و برادرشان به این بیماری مبتلا باشند ، افراد از هر ۲۲ نفر به بیماری سلیاک مبتلا می شوند.

افرادی که بیماری های خودایمنی دیگری دارند و برخی اختلالات ژنتیکی خاص نیز دارند ، به احتمال زیاد به بیماری سلیاک مبتلا هستند.

 

برخی از شرایط مرتبط با بیماری سلیاک عبارتند از:

  • لوپوس
  • روماتیسم مفصلی
  • دیابت نوع ۱
  • بیماری تیرویید
  • بیماری خود ایمنی کبد
  • بیماری آدیسون
  • سندرم شوگرن
  • سندرم داون
  • سندرم ترنر
  • عدم تحمل لاکتوز
  • سرطان روده
  • لنفوم روده

چگونه بیماری سلیاک تشخیص داده می شود؟

تشخیص با معاینه بدنی و سابقه پزشکی آغاز می شود.

پزشکان همچنین آزمایش های مختلفی را برای کمک به تأیید تشخیص انجام می دهند. افراد مبتلا به بیماری سلیاک غالباً دارای سطح بالایی از آنتی بادی های ﺿﺪ اﻧﺪوﻣﯿﺰﯾﻮم (EMA) و ترانس گلوتامیناز ضد بافت (tTGA) هستند. این موارد را می توان با آزمایش خون تشخیص داد. آزمایشات هنگامی که گلوتن هنوز در رژیم غذایی است انجام شود ، بیشترین اطمینان را دارند.

 

آزمایش های معمول خون شامل موارد زیر است:

  • شمارش کامل خون (CBC)
  • آزمایشات عملکرد کبد
  • تست کلسترول
  • آزمون سطح آلکالن فسفاتاز
  • تست آلبومین سرم

 

در افراد مبتلا به DH، نمونه برداری از پوست همچنین می تواند به پزشکان در تشخیص بیماری سلیاک کمک کند. در طی نمونه برداری از پوست ، پزشک قطعات ریز بافت پوست را برای بررسی با میکروسکوپ بر می دارد. اگر نمونه برداری از پوست و نتایج آزمایش خون نشان دهنده بیماری سلیاک باشد ، ممکن است بیوپسی داخلی لازم نباشد.

 

در مواردی که آزمایش خون یا نتایج بیوپسی پوست بی نتیجه باشد ، می توان از آندوسکوپی فوقانی برای آزمایش بیماری سلیاک استفاده کرد. در طی آندوسکوپی فوقانی ، یک لوله نازک به نام آندوسکوپ از طریق دهان و به داخل روده های کوچک وارد می شود. یک دوربین کوچک متصل به آندوسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا روده ها را معاینه کرده و آسیب پرزها را بررسی کند. پزشک همچنین می تواند نمونه برداری از روده را انجام دهد که شامل برداشتن یک نمونه بافت از روده برای تجزیه و تحلیل است.

بیماری سلیاک چگونه درمان می شود؟

تنها راه درمان بیماری سلیاک حذف دائمی گلوتن از رژیم غذایی است. این اجازه می دهد تا پرزهای روده بهبود یافته و شروع به جذب مناسب مواد مغذی کند. پزشک به شما یاد می دهد که چگونه از گلوتن جلوگیری کنید در حالی که یک رژیم غذایی مغذی و سالم را دنبال می کنید. آنها همچنین به شما دستورالعمل نحوه خواندن برچسب مواد غذایی و محصولات را می دهند تا بتوانید مواد تشکیل دهنده حاوی گلوتن را شناسایی کنید.

 

علائم می توانند ظرف چند روز پس از حذف گلوتن از رژیم غذایی بهبود یابند. با این حال ، تا زمان تشخیص ، نباید از خوردن گلوتن دست بکشید. حذف زودهنگام گلوتن ممکن است در نتایج آزمایش تداخل ایجاد کرده و منجر به تشخیص نادرست شود.

اقدامات احتیاطی غذایی برای افراد مبتلا به بیماری سلیاک

حفظ رژیم بدون گلوتن آسان نیست. خوشبختانه اکنون بسیاری از شرکت ها در حال تولید محصولات بدون گلوتن هستند که می توان آنها را در فروشگاه های مختلف مواد غذایی و فروشگاه های مواد غذایی ویژه یافت. روی برچسب های این محصولات نوشته شده است “بدون گلوتن”.

 

اگر به بیماری سلیاک مبتلا هستید ، مهم است که بدانید کدام غذاها بی خطر هستند. در اینجا یک سری دستورالعمل های غذایی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تعیین کنید چه چیزی بخورید و از چه چیزهایی اجتناب کنید.

از خوردن مواد زیر خودداری کنید:

  • – گندم
  • – چاودار
  • – جو
  • – تریتیکاله
  • – بلغور
  • – آرد
  • – سمولینا
  • از مصرف آنها اجتناب کنید ، مگر اینکه برچسب فاقد گلوتن باشد:
  • – آبجو
  • – نان
  • – کیک و پای
  • – آب نبات
  • – غلات
  • – کلوچه ها
  • – جو دوسر
  • – ماکارونی
  • – گوشت ، سوسیس و کالباس
  • – سس سالاد
  • – سس (شامل سس سویا)
  • – سوپ آماده

 

می توانید این دانه ها و نشاسته های بدون گلوتن را بخورید:

  • – گندم سیاه
  • – ذرت
  • – پیکان
  • – ارد ذرت
  • – آرد ساخته شده از برنج ، سویا ، ذرت ، سیب زمینی یا لوبیا
  • – تورتیلا ذرت خالص
  • – کینوا
  • – برنج

 

غذاهای سالم و فاقد گلوتن عبارتند از:

  • – گوشت های تازه ، ماهی و مرغ
  • – میوه
  • – بیشتر محصولات لبنی
  • – سبزیجات نشاسته ای مانند نخود فرنگی ، سیب زمینی ، از جمله سیب زمینی شیرین و ذرت
  • – برنج ، لوبیا و عدس
  • – سبزیجات

علائم شما باید طی چند روز تا چند هفته پس از انجام این تنظیمات غذایی بهبود یابد. در کودکان، روده معمولاً طی سه تا شش ماه بهبود می یابد. بهبود روده ممکن است در بزرگسالان چندین سال طول بکشد. وقتی روده کاملاً بهبود یافت، بدن قادر به جذب صحیح مواد مغذی خواهد بود.